Pochodzenie:
Wyhodowane w Holandii, w latach trzydziestych XX wieku z garłaczy norweskich, brneńskich, stawaków i gołębi tarczowych. Jako rasa uznane w 1938 roku.

Wrażenie ogólne:
Garłacz średniej wielkości, szczupły, dumnie wyprostowany, o gardle zbliżonym do kształtu kuli, nieopierzonych nogach. Na białym tle wyraźnie odcinają się tarcze na skrzydłach. Jest gołębiem żywym o eleganckich ruchach, w afekcie stoi na czubkach palców.